Week van de werkstress 2019

Voor de week van de werkstress wilde ik iets posten op LinkedIn en Facebook en ik ploeg door mijn blogs. De blog van januari 2018 lijkt geschikt en ik schrik mij een hoedje. Deze had ik ook nú kunnen schrijven! Herkenbaar en hetzelfde patroon! 
Want doordat ik weer zoveel beter in mijn energie zit kan ik ook weer heel veel leuke dingen doen, op werkvlak en privé. En zoals eerder al beschreven in een blog heb ik de afgelopen periode mijn veelzijdigheid “to the max” geleefd! En dat er daarmee werk aan de winkel voor en aan mijzelf is, is mij nu dubbel en dwars duidelijk. Dus ik herplaats nu die eerdere blog en ga mijn patroon doorbreken. Hoe, dat lees je vast over een tijdje weer in een blog of gewoon als we elkaar ontmoeten,     dan kan ik het je vertellen ;-)
 
Ervaring
Ik voelde mij overweldigd. Merkte het in mijn lijf en vooral ook in mijn reacties. Mijn lontje was iets te kort geworden. Concentreren op wat kindlief zei viel niet mee. En ik had ook moeite met het overzicht houden. Mijn activitytracker (alsof dat nog nodig was, ik kon het ook luid en duidelijk voelen) liet zien dat mijn hartslag te snel was geworden en mijn stresslevel te hoog.
 
Zo snel kan het dus gaan. Allemaal superleuke projecten, ik geniet van de energie die dat geeft. Ik voel mij uitgedaagd in de nieuwe vorm van samenwerken met andere vrouwen op een onderwerp waar mijn hart ligt. Daarnaast klanten die alvast voor volgend jaar een training boeken. Een korte coachingsklus op de grens tussen mijn coach- en OR-trainerswerk. Hier nog even dit, daar nog even dat. Het is dubbel genieten nu mijn energie het weer toelaat! Verder leuke eindejaar afspraken met collega’s en vriendinnen. Wat wil een mens nog meer?  En toch, ik maakte mij ook zorgen. Hoe krijg ik dat in godsnaam allemaal af? Wat moet er nu? En wat kan later. Toch nog maar even ‘s avonds aan de slag. Ook al was ik eigenlijk moe. En ook, kerst en nieuwjaar op komst. Dat vind ik leuk en ook gedoe. Wat, waar en met wie?
 
Waar ik nog het allermeeste van schrok is hoe snel ik terug kan zijn bij een uitputtingsslag met mijzelf. En hoe ik mijzelf kan sluiten voor al mijn hulpbronnen. Wandelen, een knuffel van lief zodat ik mijzelf even kan reguleren, een yogales of een lekker maaltje koken, dansen op lekkere muziek of gewoon ff op de bank mijmeren.
 
Naast dat ik zo snel weer op een hoog stressniveau zat ben ik dankbaar dat ik er zoveel van af weet. En in de rust van kerstdagen (ik hoefde niet veel te doen) kon ik helemaal in het moment aanwezig zijn. Genieten van de lieve mensen om mij heen en de goeie zorgen waarmee zij zich ontfermden over het eten. Al mijn plannetjes van onafgemaakte (werk)zaken, die zich natuurlijk wel steeds opnieuw aandienden, heb ik naast me neergelegd. Dus zelfs als ik al van de bank was opgestaan om iets op te ruimen in mijn werkkamer of een administratief klusje te klaren of klanten mijn nieuwjaarswens te sturen. Dan ging ik weer zitten. Soms schreef ik het op mijn lijstje. Om vandaag (mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar) te beoordelen of ik dat nog ga doen. Ik heb goed geslapen, lekker gesport, fijne tijd met vrienden en familie gehad, regelmatig gewandeld en veel van het samenzijn met mijn gezin genoten (wat een rijkdom, die pubers!!). Een beetje wijzer ben ik gisteren weer begonnen met mediteren. In het vertrouwen dat ik de signalen van mijn lijf eerder oppik én ernaar luister!
 
Genoeg te lezen over goede voornemens of een verandering in je leven aanbrengen zo bij de start van het nieuwe jaar. Behalve dat ik een wake-up call heb gekregen weet ik ook dat grote veranderingen in deze situatie niet gaan helpen. De belangrijkste tip die ik kan meegeven gaat over je brein en met name je amygdala. De amygdala reageert op gevaar. Als de amygdala merkt dat je ‘moet’ vechten of vluchten slaat het alarm. En als er een verandering dreigt, schakelt het bepaalde functies uit. Zoals bv nadenken, want nadenken heb je ff niet nodig als je moet vechten of vluchten. Je maakt dan gebruik van gedrag dat al ingesleten is. En dan is het dus lastig om nieuw gedrag of een andere verandering aan te brengen. Dus, onder de radar van de amygdala blijven en met kleine stapjes veranderingen doorvoeren. Dan blijft de amygdala kalm en schakelt je moederboard niet over naar je zoogdierenbrein*. En als je die kleine stapjes dan vaak genoeg herhaald (42 dagen*) hebt van de verandering die je zo graag wilt, is dat het nieuwe patroon geworden. En kan je, als je amygdala alarm slaat, terugvallen op dit nieuwe ingesleten patroon;-)
 
* uit De levenscode, over het geheim van vitaal oud worden van Albert Sonnevelt
 
Hoe ga jij om met stress? Voor mij is kennis, voelen in mijn lijf en weten ‘wat werkt voor mij’ hééél belangrijk. Wil jij het voor jezelf uitzoeken? Bel mij op 06-15639900 of  mail naar [email protected]