ImprovisatieTheater

ImprovisatieLeven
Elke dinsdagavond doe ik mee aan improvisatietheater. Een van mijn wensen voor 2020 was meer spelen en wat vaker m’n hoofd uitzetten. En dat lukt best goed! Want het is ontzettend leuk! Ik lach me een breuk, loop tegen allerlei overtuigingen aan, leer leuke nieuwe vrouwen kennen (waar zijn die mannen?) en ontdek patronen waarvan ik dacht dat ik ze allang achter mij had gelaten.  
 
GrondKijker
Als HSP-er komen er de hele dag prikkels op mij af. Niet perse meer prikkels dan een ander, alleen ik pik ze allemaal op. En het is behoorlijk vermoeiend om dat allemaal te verwerken. Is iets van mij of van die ander? Moet ik er iets mee of laat ik het voorbijgaan als een wolkje in  de lucht? Om bij mezelf te blijven met al die energiëen heb ik als strategie geleerd om goed in mijn lijf te voelen en ook om me soms wat af te sluiten. En dat helpt mij best goed. Dus als we de opdracht krijgen om rond te lopen en naar de horizon te kijken en de andere deelnemers ook mee te nemen in de waarneming dan raak ik behoorlijk in de war. Want hoe blijf ik bij mezelf, hoe hou ik die anderen in de gaten, hoe haal ik nog adem, hoe loop ik dan ook nog rond en hoe heb ik het ook nog een beetje leuk! Het is niet alleen fysiek bezig zijn door het rondlopen in een pittig tempo, het vraagt ook behoorlijk wat van heel mijn zijn! Alleen al de combi van lopen en voortdurend naar de horizon kijken vind ik een uitdaging. Het maakt me nog meer bewust dat ik een GrondKijker ben. Op zich wist ik dat wel maar het voelt best confronterend want wat ik mis ik eigenlijk allemaal door mijn blik vooral op de grond te hebben ;-)
 
HorizonKijker
De reden dat je naar de horizon kijkt en de andere deelnemers meeneemt in je waarneming is omdat het improvisatietheater is. Niets staat van te voren vast. En je reageert op elkaar. Enne.. dat reageren gaat natuurlijk niet als ik met mijn ogen op de grond loer. Want dan sluit ik mij toch af en heb ik geen idee wat die anderen doen. Dus HorizonKijken, mijn blik open houden en dan maar schakelen. Dus, voelen hoe is het in mijn lijf, wat zie ik in mijn perifere blik, in een pittig tempo rond lopen, mijn kruin naar de hemel uitgestrekt, uit mijn hoofd blijven. En ademhalen is ook altijd een goed idee!
 
EnergieVoeler
En met wat ik zie, voel, hoor en ruik kan ik voelen hoe mijn lijf reageert. En daarin meegaan. Dus ik hoef niks anders te doen dan waar mijn energie gaat. Gewoon doen zoals ik “normaal gesproken” doe. Ik hoef niks te spelen (anders dan gewoon lekker spelen en doen wat er opkomt), me anders voor te doen óf iets te bedenken. Juist niet!! En dat voelt onverwachts. Ik dacht altijd dat theater ging over mij anders voordoen dan ik ben, over een rol spelen. En daar voelde ik dan altijd weerstand bij. Maar dit, dit voelt precies zoals ik nu ben, gewoon wie ik ben en dus heel vrij, zo vrij! Daar mag en kan ik werkelijk spelen en ja hoor, soms nog gewoon in mijn hoofd want die kan ik gemakkelijk ;-). En dan weer terug in het nu, terug naar die improvisatiestand! Ontdekken wat er nog meer in mij zit! En waar mijn fantasie mij brengt! En dus doe ik de volgende ronde heel graag weer mee!
 
En al dit spelen heeft natuurlijk ook gewoon met het werk wat ik doe te maken. Vrij zijn, doen waarvoor ik & jij hier zijn gekomen, dat je in die “stand” terug kunt keren, dat is mijn missie!
Wil jij daar ook meer van, bel op 06-15639900 of mail naar [email protected]