 Voor de week van de werkstress wilde ik iets posten op LinkedIn en Facebook en ik ploeg door mijn blogs. De blog van januari 2018 lijkt geschikt en ik schrik mij een hoedje. Deze had ik ook nú kunnen schrijven! Herkenbaar en hetzelfde patroon!
Want doordat ik weer zoveel beter in mijn energie zit kan ik ook weer heel veel leuke dingen doen, op werkvlak en privé. En zoals eerder al beschreven in een blog heb ik de afgelopen periode mijn veelzijdigheid “to the max” geleefd! En dat er daarmee werk aan de winkel voor en aan mijzelf is, is mij nu dubbel en dwars duidelijk. Dus ik herplaats nu die eerdere blog en ga mijn patroon doorbreken. Hoe, dat lees je vast over een tijdje weer in een blog of gewoon als we elkaar ontmoeten, dan kan ik het je vertellen ;-) Ervaring Ik voelde mij overweldigd. Merkte het in mijn lijf en vooral ook in mijn reacties. Mijn lontje was iets te kort geworden. Concentreren op wat kindlief zei viel niet mee. En ik had ook moeite met het overzicht houden. Mijn activitytracker (alsof dat nog nodig was, ik kon het ook luid en duidelijk voelen) liet zien dat mijn hartslag te snel was geworden en mijn stresslevel te hoog. Zo snel kan het dus gaan. Allemaal superleuke projecten, ik geniet van de energie die dat geeft. Ik voel mij uitgedaagd in de nieuwe vorm van samenwerken met andere vrouwen op een onderwerp waar mijn hart ligt. Daarnaast klanten die alvast voor volgend jaar een training boeken. Een korte coachingsklus op de grens tussen mijn coach- en OR-trainerswerk. Hier nog even dit, daar nog even dat. Het is dubbel genieten nu mijn energie het weer toelaat! Verder leuke eindejaar afspraken met collega’s en vriendinnen. Wat wil een mens nog meer? En toch, ik maakte mij ook zorgen. Hoe krijg ik dat in godsnaam allemaal af? Wat moet er nu? En wat kan later. Toch nog maar even ‘s avonds aan de slag. Ook al was ik eigenlijk moe. En ook, kerst en nieuwjaar op komst. Dat vind ik leuk en ook gedoe. Wat, waar en met wie? Waar ik nog het allermeeste van schrok is hoe snel ik terug kan zijn bij een uitputtingsslag met mijzelf. En hoe ik mijzelf kan sluiten voor al mijn hulpbronnen. Wandelen, een knuffel van lief zodat ik mijzelf even kan reguleren, een yogales of een lekker maaltje koken, dansen op lekkere muziek of gewoon ff op de bank mijmeren. Naast dat ik zo snel weer op een hoog stressniveau zat ben ik dankbaar dat ik er zoveel van af weet. En in de rust van kerstdagen (ik hoefde niet veel te doen) kon ik helemaal in het moment aanwezig zijn. Genieten van de lieve mensen om mij heen en de goeie zorgen waarmee zij zich ontfermden over het eten. Al mijn plannetjes van onafgemaakte (werk)zaken, die zich natuurlijk wel steeds opnieuw aandienden, heb ik naast me neergelegd. Dus zelfs als ik al van de bank was opgestaan om iets op te ruimen in mijn werkkamer of een administratief klusje te klaren of klanten mijn nieuwjaarswens te sturen. Dan ging ik weer zitten. Soms schreef ik het op mijn lijstje. Om vandaag (mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar) te beoordelen of ik dat nog ga doen. Ik heb goed geslapen, lekker gesport, fijne tijd met vrienden en familie gehad, regelmatig gewandeld en veel van het samenzijn met mijn gezin genoten (wat een rijkdom, die pubers!!). Een beetje wijzer ben ik gisteren weer begonnen met mediteren. In het vertrouwen dat ik de signalen van mijn lijf eerder oppik én ernaar luister! Genoeg te lezen over goede voornemens of een verandering in je leven aanbrengen zo bij de start van het nieuwe jaar. Behalve dat ik een wake-up call heb gekregen weet ik ook dat grote veranderingen in deze situatie niet gaan helpen. De belangrijkste tip die ik kan meegeven gaat over je brein en met name je amygdala. De amygdala reageert op gevaar. Als de amygdala merkt dat je ‘moet’ vechten of vluchten slaat het alarm. En als er een verandering dreigt, schakelt het bepaalde functies uit. Zoals bv nadenken, want nadenken heb je ff niet nodig als je moet vechten of vluchten. Je maakt dan gebruik van gedrag dat al ingesleten is. En dan is het dus lastig om nieuw gedrag of een andere verandering aan te brengen. Dus, onder de radar van de amygdala blijven en met kleine stapjes veranderingen doorvoeren. Dan blijft de amygdala kalm en schakelt je moederboard niet over naar je zoogdierenbrein*. En als je die kleine stapjes dan vaak genoeg herhaald (42 dagen*) hebt van de verandering die je zo graag wilt, is dat het nieuwe patroon geworden. En kan je, als je amygdala alarm slaat, terugvallen op dit nieuwe ingesleten patroon;-) * uit De levenscode, over het geheim van vitaal oud worden van Albert Sonnevelt Hoe ga jij om met stress? Voor mij is kennis, voelen in mijn lijf en weten ‘wat werkt voor mij’ hééél belangrijk. Wil jij het voor jezelf uitzoeken? Bel mij op 06-15639900 of mail naar veelzijdig@live.com
0 Reacties
 Het is al bijna eind oktober en ik kom langzaam bij van de afgelopen drukke periode. Ik heb superleuke dingen gedaan en kan wel zeggen dat ik mijn veelzijdigheid tot de max heb geleefd! Dat veelzijdige strekt zich uit van het geven van medezeggenschapstrainingen, het schrijven van een artikel voor een vakblad voor ondernemingsraden over ‘de overgang en de duurzame inzetbaarheid van vrouwen en de rol van OR-en daarbij’. Tot aan individuele coaching, diverse workshops over de overgang voor vrouwen en samen met een team een prachtige training op het gebied van persoonlijke ontwikkeling geven, cliënten op de tafel voor oliebehandelingen en reflexintegratie tot aan een workshop handmassage geven! Echt wel Veelzijdig dus!
En ik moet een beetje lachen om mijzelf want eerder schreef ik dat ik niet wilde kiezen. En ik vind ook alles leuk en doe het allemaal met heel mijn hart! En toch, zoveel veelzijdigheid is niet bij te houden! Best knap gedaan dus van mijzelf, dat ik mijn veelzijdigheid zo volledig leef dat ik wel moet kiezen of ik ga eraan onderdoor! Aan en in mijn lijf kan ik het vooral voelen. Ik heb last van nek en schouders en als ik heel kort even pauzeer voel ik dat mijn spieren steeds strakgespannen staan. En dat ik er naartoe kan ademen wat ik wil, ontspannen lukt gewoon niet. Die veelzijdigheid gaat natuurlijk niet alleen maar over de uitvoering, die training, die workshop, die behandeling bij mij op de tafel. Er zit ook achter de schermen geregel, voorbereiding, administratief werk en meer aan vast. En daarmee blijft mijn hoofd óók op hol. Dus lig ik wakker, dan zijn er meteen lijstjes en to-do’s. Soms helpen mijn ademhalingsoefeningen wel om weer in slaap te vallen en soms ook niet. Een keuze maken dus, nu ik goed gevoeld heb dat ik niet alles tegelijk kan! En dat valt niet mee. Want waar ligt nu mijn kern! Waar word ik het allergelukkigst en wat heb ik echt te brengen in de wereld, NU? Ik vertel mijzelf nog maar eens dat kiezen echt niks zegt over het feit dat wat ik eerder deed, dat ik dat niet ook met mijn hart en ziel heb gedaan. Het is alleen tijd om nog dieper in mijn hartsverlangen te duiken. En ja, als ik zo druk ben als de afgelopen tijd kan ik zeker niet duiken en ook niet kiezen. Nu een keuze maken zegt trouwens ook niets over de toekomst. Het zegt vooral iets over hoe het NU voor mij is. Met al deze informatie doe ik mijn best om het wat minder zwaar te maken. EN ja, ik ben trouwens ook nog een weegschaal, ik wik en ik weeg en wil altijd graag in harmonie balanceren. Komend jaar wil ik graag anderen ondersteunen om in het HIER & NU hun hartsverlangen te kunnen leven. En alleen in het nu kun je veranderen. Dus niet in het verleden of in de toekomst. En om in het NU te zijn kun je heel goed gebruikmaken van je lichaam. Je lijf is namelijk altijd in het NU. En door te voelen en lichaamsbesef te ontwikkelen kun je steeds terugkeren naar dit moment. En als je hier bent kun je voelen wat jouw hartsverlangen is. En als je voelt en weet wat dat is kun je stappen zetten om het te leven! Ik leefde zelf veel vanuit mijn hoofd en ben via mijn eigen lichaamsbesef steeds beter in staat om keuzes te maken in mijn leven die bij míjn “purpose” horen. De reden dat ik hier op aarde ben. Dat wat ik hier te brengen heb! En dat wens ik anderen ook toe. Dus heb je wat uit te zoeken, iets te onderzoeken en denk je dat je dat met je hoofd kunt regelen? Laat je verrassen! Laat je door je eigen lijf-wijsheid verrassen. Want écht je lijf geeft zoveel signalen af! Hoe gaaf zou het zijn als je daarnaar zou gaan luisteren? Kom bij mij op de tafel en ik ondersteun je graag in het opnieuw verbinden met die wijsheid. Voel je welkom! Op mijn tafel en vooral bij jezelf!! Bel naar 06-15639900 of mail naar veelzijdig@live.com  Ondernemingsraden
Al jaren ben ik trainer en adviseur voor ondernemingsraden. Mooi en veelzijdig werk waarbij zowel inhoudelijke kennis van de verschillende onderwerpen alsook de ervaring met de verschillen processen en procedures die spelen tijdens de training, belangrijk zijn. Het is werk waarin ik mij jarenlang heb kunnen ontwikkelen tot de trainer & de mens die ik nu ben. Op veel plekken werd het vak van OR-trainer afgedaan alsof het niet echt training-geven is. Dat heb ik altijd lastig gevonden omdat het net leek alsof het daarmee dus niet een echt vak was. En elk OR-trainer en ook OR-leden weten wel anders! Inmiddels heb ik zoveel ervaring en ben ik mij bewuster van wat een geweldige & veelzijdige tak van sport dit is, dat dit soort opmerkingen mij niet meer raken zoals vroeger. Het mooie van dit werk is dat je een aantal jaar (vaak meerdere zittingsperioden) met een groep mee mag “lopen” en daarmee leer ik de organisatie en de OR-leden goed kennen. Daarmee kan ik hen nóg beter begeleiden en inspelen op wat er voor hen belangrijk is. En daarnaast sluit het naadloos aan op mijn veelzijdigheid. Want natuurlijk is inhoudelijke kennis belangrijk voor deze taakgerichte groepen. Dat is vaak ook het eerste waar zij zich op richten. Mijn taak is het om hen ook bewust te maken dat andere dingen ook belangrijk zijn. Hoe is het groepsproces, wat is de sfeer in het team, hoe is de relatie met de bestuurder en hoe is het contact met de achterban? Procesgerichte zaken dus. En daarnaast is ook aandacht voor de procedure belangrijk, welke afspraken hebben jullie met elkaar gemaakt, hoe is de taakverdeling. Oh, en is er überhaupt een taakverdeling of zijn jullie zo’n OR waarbij slechts een aantal van de leden het werk verrichten? Mijn missie die onder dit werk ligt is dat ik het fantastisch vind om mee te mogen lopen met mensen die in het OR-werk hele andere dingen ontdekken en leren over zichzelf dan wat ze als hun eigen vak in de organisatie uitoefenen! Deze ont-wikkeling, die voor ieder mens weer anders is voor een klein stukje mee te mogen begeleiden. Dat is waar ik het voor doe! Ook omdat ik weet dat organisaties beter functioneren als medewerkers dichtbij zichzelf kunnen blijven, weten waarvoor ze op aarde zijn en dat kunnen leven. Ook in hun werk! En ik geloof echt dat de wereld een betere plek wordt als steeds meer mensen dat mogen en kunnen doen. In alle facetten van hun leven. Coaching In mijn coachpraktijk werk ik veel met vrouwen in de overgang. Mijn missie daarbij is om te zorgen dat elke vrouw (en de mannen en vrouwen om haar heen) vanaf 45 jaar weet dat ze in de overgang komt! Zelf heb ik nogal een traject af moeten leggen om te snappen dat ik in de overgang ben. Het is géén ziekte, het is gewoon een fase waar je doorheen gaat. Die fase kan trouwens wel een jaar of tien duren dus handig als je weet wat je te wachten staat én hoopvol, het gaat voorbij! Het is een fase waarin je zorghormoon vermindert en je minder zin hebt om te zorgen voor de lief-en om je heen. En door de veranderingen in je hormonen kun je voelen dat je meer actie en daadkracht in je hebt (iets met testosteron;-). Een fase waarin je je kunt bezinnen op je toekomst! Met inmiddels 1,8 miljoen vrouwen in deze leeftijdsgroep in Nederland zijn dat ook veel vrouwen die werken. Ongeveer een derde van het ziekteverzuim in deze groep kan mogelijk gelinkt worden aan de overgang. Als je niet weet wat er met je aan de hand is kun je ook geen gerichte actie ondernemen. VerrassendeSamenkomst En omdat ik dus zowel ondernemingsraden train en begeleid én vrouwen in de overgang begeleid heb ik deze delen samengebracht! Ondernemingsraden, jullie hebben een belangrijke taak als het gaat om invloed op dit beleid uit te oefenen! Duurzame inzetbaarheid voor alle medewerkers is een belangrijk onderwerp! Pak je rol als het gaat om dit onderwerp. Zorg dat er beleid komt voor vrouwen in deze levensfase. Daarmee behouden we de deskundigheid en ervaring van deze groep voor de organisatie. Wil je weten wat ik voor jullie organisatie kan betekenen als het gaat om duurzame inzetbaarheid voor vrouwen in de overgang. Heb je interesse in een persoonlijk gesprek of wil je meer informatie over de workshop, bel 06-15639900 of mail veelzijdig@live.com Zie ook het artikel wat ik schreef hierover: https://www.ornet.nl/blog/2019/09/30/de-overgang-moet-op-agenda-duurzame-inzetbaarheid/  Kiezen is verliezen, deze tekst gaat de laatste dagen steeds door mijn hoofd. En het lukt mij niet om hem anders te verwoorden (wat meer oplossingsgericht ;-). Geen idee van wie ik ‘m heb. Hij zit in ieder geval in mijn hoofd sinds ik naar de podcast van Oprah met Edith Eva Eger luisterde. Zij schreef haar boek “De keuze” en dat boek komt via verschillende wegen op mijn pad. En ik herken het heel erg, kiezen is verliezen. Ik wil niet verliezen! Nou ja, in een spelletje maakt het mij meestal niet zoveel uit. Maar iemandliefs verliezen, een klant verliezen, mijn aandacht verliezen, mijn veelzijdigheid verliezen, een discussie verliezen. Ik wil het niet. Ik blijf erbij weg en ik ga er niet aan!
NietWaar! En natuurlijk is dat niet waar! Natuurlijk maak ik óók keuzes. Ik ben een weegschaal van sterrenbeeld en mijn keuzes zijn weloverwogen, doordacht, met focus op wat ik belangrijk vind. Óf, halsoverkop, sneller dan mijn hersens kunnen, stort ik mijzelf op één van de mogelijkheden. Beide strategieën heb ik in mij. ‘Wat ben je toch onzeker’ kreeg ik wel eens te horen, als ik bezig was een keuze te maken. Ik voelde dan altijd enige verbazing bij mijzelf want de onzekerheid die mij verweten werd klonk niet positief. Terwijl ik een grote kracht in mijn onzekerheid zie en ervaar. Die onzekerheid zorgt er altijd voor dat ik eerst goed voel en op een rij zet wat er voor mij belangrijk is bij het maken van de keuze. En als je een beetje van mij weet dan is het “bij mijzelf blijven” soms een uitdaging. Dus snap ik de negatieve klank niet zo goed bij deze benoemde onzekerheid. Ik ervaar het juist als heel prettig en belangrijk! En dus heb ik het gevoel dat ik heel goed keuzes kan maken en dat ook doe! WelWaar! Ik hou niet van confrontatie, ik hou wél van harmonie en rust. En het is wel waar, ik blijf liever bij lastige keuzes weg. Vroeger paste ik mij daarvoor aan. Het is allemaal prima, kies jij maar, wat wil jij? Ik maakte de keuze niet en voelde mij daardoor niet verantwoordelijk voor en soms ook niet betrokken bij het resultaat. Inmiddels stel ik mijzelf steeds vaker de vraag ‘hoe wil ik het eigenlijk?’ en breng ik dat ook in. Fijn om daarmee meer en meer te krijgen wat & hoe ik het wil en ben ik nauw betrokken bij het uiteindelijke resultaat! Maar goed, dit is als ik wel een keuze maak. Want als het gaat om mijn business zei iemand laatst, je doet zoveel verschillende dingen, waar ben jij eigenlijk van? Moet je niet een keuze maken? Daar kauw ik dan een tijdje op. Want het geven van trainingen aan ondernemingsraden, het werken met (werkende) vrouwen in de overgang, het coachen van mensen met stress- en burn-out en het werken met het lijf lijken misschien weinig met elkaar gemeen te hebben. En hoewel ik heel goed weet wat de overeenkomst is in al dit werk snap ik dat voor klanten het verwarrend kan zijn. Dit is zoiets waarbij ik het heel lastig vind om een keuze te maken. Zal ik mij dan weer helemaal storten op het OR-werk? Zal ik alleen nog met mensen werken met het lichaamswerk? Zal ik….? Ik overweeg alle verschillende mogelijkheden. En langzaam opent er iets. Maar, ik ben nog niet toe aan een keuze. Ik verduur mijzelf gewoon nog even op dit vlak en neem de komende maand de tijd om alles voorbij te laten komen. Gewoon, op mijn eigen tempo en in mijn eigen tijd. De Keuze Want het is augustus, tijd voor vakantie! Ik heb wat leesboeken en wat studieboeken klaarliggen om te lezen. En ik weet dat ik écht toe ben aan vakantie. Even uit, er hoeft niks, volgen waar mijn energie mij brengt. Ik ben dol op lezen en spreek wel met mijzelf af dat ik maar één studieboek mag lezen en dat de rest romans moeten zijn! Gewoon, om een beetje goed voor mijzelf te zorgen en de grens te hebben tussen werk en vrije tijd. Na de vakantie kan ik weer de stapel studieboeken aanvallen. Het boek van Edith Eva Eger ligt ook klaar en ik weet nog niet in welke categorie dit valt. Ook daar moet ik nog kiezen ;-) Hoe kies jij? Of ga je ook soms liever het maken van keuzes uit de weg? Als je wilt sparren en ontdekken hoe jij dat doet kun je bellen op 06-15639900 of mailen naar veelzijdig@live.com  NiksEn Al eerder blogde ik over niks doen. En vanochtend las ik in de Times dat het Nederlandse 'niksen' ook daar is aangekomen. Grappig om mijn eigen blog van zo'n tijd geleden weer te lezen en te realiseren dat ik elke dag minimaal 1 keer even niks . Lekker toepasselijk voor deze zomervakantie en daarna. Ik doe even niks en herplaats dus deze blog;-)!
Ruimte voor Niks Als ik nadenk hoe het komt kan ik vele redenen bedenken. Kind in een ondernemersgezin. Met een vader en moeder die altijd aan het werken of studeren waren (er was trouwens ook genoeg tijd voor het gezin). Het beeld dat ik meeneem, is mijn vader die administratie aan het doen was of aan het klussen of aan het studeren. Naast natuurlijk een eigen zaak en dat is geen 9 tot 5 bestaan. En een moeder die naast moeder en zakenvrouw ook altijd aan de studie was. Dus wat doe ik? Ik ben naast moeder, partner en vrouwelijke ondernemer ook altijd aan de studie. Persoonlijke ontwikkeling, vakinhoudelijke ontwikkeling, mijn bijdrage leveren aan ontwikkeling van het vak. Ik ben in ieder geval van de straat! En de tekst, als ik niet meer kan ontwikkelen kunnen ze 6 plankjes voor me bestellen, is van mij! Het klinkt best stoer, toch?! Kortom, ik ben altijd bezig. OntSpanning En ja naast al dat BezigeBij gedoe weet ik inmiddels hoe belangrijk ontspanning ook voor mij is. Ik voel het in mijn lijf als ik niet genoeg beweeg en dan ga ik naar de yoga of wandelen of Salsa dansen in de sportschool. Ik lees een boek (meestal een studieboek), kijk een film of een serie op Netflix of ik zap wat zinloos op mijn telefoon. En toch, gisteren las ik een stuk dat ging over helemaal niks Niksen. Gewoon zitten en mijmeren of een dutje doen. Ruimte waarin mijn hersens even Uit kunnen. Haha ‘uit’. Nou ja, in ieder geval momenten dat mijn hersens niet ‘aan’ hoeven. Dat ze de ruimte hebben om een kant op te gaan die ze zelf willen. Zonder vette focus. Want dat is wel een ding. Er is altijd focus. Op alles wat ik doe. En het is beter om je hersens dus een pauze te gunnen. HersenBreak Het is maandag en een thuiswerkdag dus meteen een goede startdag om het in de praktijk te brengen. En ik begin best goed. Een kopje koffie, benen op de poef. Ik mag slowstarten vandaag. Dus ik mijmer wat, geniet met aandacht van mijn bakkie. Dat zit in de pocket! En dan, tijdens het mijmeren komen er allerlei leuke dingen voorbij. En voor ik het weet zit ik alweer met de Ipad in mijn handen dingen op te zoeken. En ligt er een boek naast mij waarin ik nog even wat opzoek. Hoezo, niksen? LunchBreak Voor de lunch had ik al met mijzelf afgesproken om alleen te lunchen en verder niks. Heerlijk hier in het moment genieten van mijn soepje en een boterham. En pas als ik de laatste hap van mijn soep eet realiseer ik mij dat ik een artikel op facebook heb zitten lezen tijdens mijn lunch. Helemaal niet niksen en met aandacht eten. Gewoon helemaal opgegaan in het lezen. Ok, mijn lijf gaat dus weer eens sneller dan ik zou willen. Dat vraagt én ’n rigoureuzere aanpak én een sneaky manier om onder die radar van mijn amygdala te blijven. NiksBreak Ik ben er nog niet helemaal uit. Hoe ik het verder ga aanpakken. Dat die NiksBreak mij goed bevalt heb ik vanochtend wel meteen gemerkt. Het geeft ruimte in mijn hoofd, ik kan makkelijker ademhalen en ik word ook echt gewoon heel blij van dat gevoel van even niks! Ik voel de ruimte en de creativiteit borrelen!! En ja, ik ken mijzelf! Uit dat niksen kunnen met gemak 1000 nieuwe projecten opborrelen. En die weg kan ik en ken ik! Dat hoef ik dus niet te doen. Ik neem kleine stapjes. Elke dag een kort mijmermomentje. Dan komen er niet te veel nieuwe plannen waar ik niks mee hoef, dan blijft mijn amygdala gerust en kan ik deze nieuwe gewoonte die mij vast veel gaat brengen rustig in mijzelf en mijn dag integreren. Work in progress, noem ik het maar ;-) Het artikel in Times juli 2019: https://time.com/5622094/what-is-niksen/ En hoe doe jij dat? Heb jij tijd in je dag voor helemaal niks. Zodat je brein niet voortdurend ‘aan’ is? Wil je ook onderzoeken hoe jij dat kunt integreren in je dag/leven? Mail mij op veelzijdig@live.com of bel 06-15639900.  DoorSmeren
Ik doe een 5 weeks olieprogramma. Jaja, een soort doorsmeerprogramma ;-) Misschien wist je het al, ik ben dol op essentiële oliën. Als ik bijvoorbeeld slecht slaap, doe ik een paar druppels lavendel in mijn diffuser, als ik spierpijn heb smeer ik met Deep Blue rub en bij hoofdpijn laat ik de paracetamolletjes liggen. Ik ruik en smeer wat peppermint-olie op mijn hoofd. Het ruikt lekker en ik doe op die manier aan zowel symptoombestrijding (mijn hoofdpijn verdwijnt) en ik voorkom dat er allemaal zooi in mijn lijf komt. OlieEvent Op de conventie in Düsseldorf (jaarlijks evenement waarbij er van alles op het gebied van essentiële oliën aan bod komt) vertelde mijn vriendin over het boekje I am Faboulous. Ik had het al wel eens gezien maar voelde geen enkele behoefte om een boekje met blends aan te schaffen. Die kan ik ook wel op Pinterest vinden, dacht ik. Tot ik het andere boekje zag liggen en ik voelde dat ik die ‘moest’ hebben. Daarna ontmoette ik Desiree Mangandog én (niks voor mij) ben ik zelfs met haar op de foto gegaan, echt grappig!! Tijdens de workshop dag heb ik ervaren wat en hoe snel haar blends werken en ben ik helemaal verliefd op haar werk geworden. En ja, inmiddels ben ik in de vijfde week van het ‘protocol’ uit het boek, I am Worthy, dat ik aanschafte. OlieKracht Dat de oliën werkte wist ik dus wel, dat ik ze lekker vind ruiken ook (voelt elke keer weer als een kadootje). En dat elke olie een eigen emotionele waarde heeft kende ik ook al. Ik zocht soms de olie op die ik dagen achtereen zo lekker vond ruiken of als ik een bepaalde stemming wilde creëren keek ik welke olie ik daarvoor kon inzetten. En eerder, in een periode van rouw gebruikte ik Peace en Forgive, de namen van deze blends zeggen het al. Ze brachten mij (en dat realiseerde ik mij pas na een paar weken) inderdaad vrede en vergeving. OlieBoek Het is echt een leuk boekje en leest makkelijk weg. Met eerdere boeken waar ik in kon schrijven en oefeningen doen las ik vooral de tekst en dacht ik altijd, die oefening doe ik vanavond of een andere keer wel. Nu had ik meteen besloten, dit boekje schrijf ik vol en ga ik van het begin tot het einde gebruiken. In elk hoofdstuk doorloop ik in een week een bepaalde stap (bijv. alle innerlijke stemmen die niet zo vriendelijk praten in kaart brengen, mijn schaamte-verhalen opschrijven, etc.), ik maak een roller met verschillende olietjes zoals zij voorschrijft en elke dag doe ik de voorgeschreven olies in de diffuser. OlieWerk Ik ben van boos, naar rustig, verdrietig en gelukzalig heen en weer geweest. En was steeds weer verbaasd over de werking en wat er bij mij gebeurde (en dat het dan op zo’n boos-dag, de internationale dag van het werpen met hakbijlen is, hilarisch toch!?) Elke dag schrijf ik minimaal 5 minuten (journalling) en dat is absoluut onderdeel van het succes! Het geeft bergen inzicht (en daar kan ik mij dan weer over schamen want jeetje, dit is echt niet het eerste wat ik doe op het vlak van persoonlijke ontwikkeling), laat me nog weer beter voelen hoe het in mijn lijf is en meestal ruiken de oliën heerlijk!! OlieWaarde En wat ik het meest bijzondere vind is dat ik nu in de laatste week, die gaat over waardevol zijn (I am worthy), over mijzelf op mijn ware waarde schatten, dat ik het gevoel heb alsof ik een enorme terugval doormaak. Dat alle interne “vuilpraterij” die ik heel goed kende (kan) op volle sterkte ineens weer aanwezig is. Dat ik niet weet wat ik kan doen (onzin natuurlijk, dat weet ik inmiddels heel goed, ik kan voelen, weet dat ik meer ben dan dit, ik kan aan journalling doen, dit blog schrijven, erover praten) en ook mijn oude paniek kan voelen. En dat het verschil is dat ik het niet wegstop. Ik laat het er zijn, bekijk het van alle kanten, haal adem en smeer maar nog eens wat met de olietjes! Want alles komt en gaat, net zoals de eb en vloed van de zee is dat hetzelfde als met mijn emoties en gedachten! Dusik sudder er maar gewoon een beetje mee, geniet van de zon en mijn kinderen op deze warme zaterdag. Wil jij ook ervaren wat de oliën voor jou kunnen doen, op fysiek of emotioneel vlak? Neem contact op via 06-15639900 of via veelzijdig@live.com, dan bespreken we wat jou verder kan helpen op jouw pad.  Familieopstelling
Op een zaterdag nog niet zo lang geleden was ik aanwezig bij een dag met familieopstellingen. Ik had mij zelf opgegeven als representant. Cliënten kunnen een vraag stellen en met behulp van representanten wordt gekeken naar een oplossingsgericht “antwoord” op die vraag. Het gaat over vragen als ‘waarom heb ik geen succesvolle carrière’, ‘wat ligt er onder mijn burn-out’, ‘wat kan ik als moeder doen om mijn kind te steunen’, etc. Uitleg over systemisch werk. Iedereen is onderdeel van meerdere systemen, je gezin van herkomst is een systeem, je eigen gezin, je sportvereniging, je vriendenclub, je werk en ga zo maar door. In al die systemen zijn er steeds een aantal aspecten van belang. In familiesystemen is er plek voor iedereen, er is een bepaalde ordening en er is balans tussen geven en nemen. Het is voor mij een liefdevolle logische manier om te kijken naar mijn eigen leven en een praktische manier om verandering aan te brengen waar dat passend is voor mij. En ook tijdens de coachingssessies met cliënten is het een fijne ondersteunende manier om mee te werken. WatAls Ik mocht die zaterdag in alle vier de opstellingen representeren. En zoals altijd was ook nu mijn ervaring dat ik daarmee ook aan mijn eigen proces mocht werken. Wat mij nog steeds bezighoudt zijn twee opstellingen die gingen over ‘vanishing twins’. Ofwel alleengeboren tweelingen. Dit fenomeen kende ik al en ergens vermoedde ik een tijd geleden al dat ik er zelf ook een ben. In 2011 las ik er een mooi boek over en verder heb ik het laten rusten. De schrijvers van het boek gaan ervan uit dat 1 op de 8 zwangerschappen begint als een twee- of meerlingenzwangerschap. En dat tijdens de eerste drie maanden er maar één kindje overblijft. Tijdens beide opstellingen stond ik de ene keer voor de niet-geboren tweeling en de andere keer voor de geboren tweelinghelft. Ook in die volgorde. En of je nou wel of niet gelooft in de werking van opstellingen of zelfs in dit fenomeen van tweelingen, er is iets geopend in mij! Stel dat ik inderdaad de overlevende van twee ben en als ik kijk naar de symptomen die hierbij horen dan voelt dat als het antwoord op heel veel vragen in mijn leven. En ja, mijn hoofd wil ook altijd begrijpen hoe het komt dat dingen zijn zoals ze zijn! HoeDan Ik blader terug in mijn oude boek en vind daar en op internet een rij aan symptomen. Die je wellicht ook aan iets anders kunt toeschrijven. Voor mij geven ze ineens beeld aan dat ik wellicht niet alleen in de baarmoeder zat. Klachten kunnen zowel fysiek, mentaal of emotioneel zijn. En waar ik mij in herken is dat ik altijd op zoek ben, op weg naar het volgende. Een nieuwe opleiding, het juiste werk, de juiste ik, etc. Ik kan daarbij niet echt mijn eigen plek vinden. En keuzes maken, echt voor iets gaan en daarbij andere zaken uitsluiten vond ik altijd lastig. Perfectionisme is ook een symptoom waar ik buitengewoon mee bekend ben, als ik nou dit doe, dan word ik daarmee een beter mens en dan ben ik misschien wel de moeite waard om van te houden (en rationeel weet ik natuurlijk dat dat zo is)! Ik ben heel goed in veel verschillende projecten opstarten, alleen afronden of de prioriteiten eruit pikken is wel een ding! En ik doe dan ook veel dingen tegelijk De dag is eigenlijk altijd te kort voor wat ik wil, alsof ik leef voor twee mensen tegelijk. Ik heb een zeer groot verantwoordelijkheidsgevoel en neem soms dingen op mij terwijl dat andermans taak is. Verder heb ik moeite om los te laten en op te ruimen of dingen weg te gooien. En oh ja, mijn bedrijfsnaam, Veelzijdig, natuurlijk gebaseerd op mijn achternaam, van der Zijden en ook passend bij dat ik het goed wil maken voor de overleden tweelinghelft. Dus ik werk niet alleen met ondernemingsraden, ik coach ook en ik werk ook met cliënten met oliën en met reflexintegratie met het lichaam. En hoewel ik daar echt de verbinding in vind, namelijk om mensen te begeleiden zodat zij hun eigen goud (weer) ontdekken, het is ook wel wat versplintert. AlleenDoen Wat ik nog wel een hele opmerkelijke vind, is mijn mantra op dagen dat ik niet lekker in mijn vel zit (zat). Dan ben ik een mopperend mens met een mantra! “Ik moet ook altijd alles alleen doen”. Niet fijn, zeker niet waar en al helemaal niet helpend want ik werd er alleen maar verdrietiger van. En hoewel ik met al mijn gereedschap in mijn persoonlijke ontwikkelingskoffer al best hier wat mee gedaan had, bleef het een terugkerend gedoe in mij. Nu er een weet is van de mogelijkheid dat ik niet alleen als mens ben ontstaan maar dat er een tweelingzusje is geweest, snap ik waar dit vandaan komt. En dat helpt mij. Want het enige dat ik tegen mijzelf hoef te zeggen als mijn mantra zich weer laat horen, is ‘dat klopt’! En dan kan ik ademhalen, en liefdevol glimlachen over mijzelf en daarna liefdevol glimlachen over mijn verloren tweelingdeel. Het maakt het veel draaglijker!! En ik kan het leven daardoor veel beter en voller vastpakken en werkelijk leven in plaats van in de marges te blijven hangen. Herken je mijn verhaal en wil je onderzoeken hoe dit voor jou is? Je bent van harte welkom voor een gesprek over dit onderwerp of andere onderwerpen die je tegenhouden om je leven voluit te leven. Mail naar veelzijdig@live.com of bel 06-15639900.  We zijn er nog niet
Het is deze week de week van de overgang en ik ben al een aantal jaren op missie om er meer bekendheid aan te geven. Want dat gegiechel en besmuikte gedoe en die opmerkingen van andere vrouwen “niet aanstellen”, “geen aandacht aan besteden”, “gewoon doorgaan”, het komt mij m’n neus uit! Ik vind het achterhaald! Dus top dat ik om mij heen allerlei initiatieven zie van andere vrouwen die er mee bezig zijn en ook werkgevers die meer en meer snappen dat het belangrijk is dat we er aandacht aan besteden (één derde van het ziekteverzuim in deze groep is (verborgen) gelinkt aan overgangsklachten)! Én, we zijn er nog niet! Ik ben er ook nog niet En, óók ik ben er nog niet! Twee jaar (juni 2017) geleden schreef ik een blog over hoe het op dat moment met mij was. En er is sinds die tijd al veel veranderd. En soms ook helemaal niet! Want schommelingen in deze fase van mijn leven zijn inderdaad echt schommelingen! Op dit moment heb ik weer veel last van slecht slapen. En daarmee een enorme moeheid overdag. Wat er wel anders is dan twee jaar geleden, is dat ik heel veel beter naar mijn lijf luister. Ook al vindt mijn koppie dat een enorme onzin en een gedoe. Inmiddels heb ik ervaren dat áls ik luister naar mijn lijf, dat ik daar baat bij heb. Dus toen ik op woensdag na twee leuke volle dagen werken naar de ashtanga yoga zou gaan (want daar blijf ik zo lekker soepel van en wordt mijn lijf steeds sterker van) kon ik voelen dat dat teveel was. Noem het mijn HSP, noem het de overgang, het boeit mij eigenlijk niet zo. Mijn lijf voelde moe en mijn hoofd vol. Veel te veel om dan deze yogavorm te gaan doen. Dus ik ben op de bank gaan zitten met een kopje koffie en een boek. En heb rustig aangedaan tot het beter werd in mijn lijf. Een beetje schrijven over alles wat er in mij was en wat mijmeren hielp ook! En naast dat ik kan voelen hoe dankbaar ik ben dat dit kan in mijn situatie heb ik er ook een klus aan. Kind uit een middenstandsgezin, “niet lullen maar poetsen”, “van werken is nog nooit iemand doodgegaan”. Al dat soort teksten komen voorbij. Ik haal nog maar eens diep adem! Hoe deden de vrouwen voor mij dit? Over mijn oma’s weet ik weinig als het gaat over de overgang. Wel dat zij allebei nog volop werkten in de tijd dat ze in de overgang waren. En hoewel ik hen regelmatig zag en meemaakte kan ik mij niet herinneren dat ze opvliegers hadden of andere symptomen. Mijn eigen moeder deed niet aan de overgang (zei ze altijd). Ze had geen opvliegers en stopte onverwachts met menstrueren. Ze had zelfs net nog een bulk maandverband bij de Makro gescoord toen ze ineens in de menopauze kwam. Dat het niet alleen de opvliegers zijn en stoppen met menstrueren wist ze niet. Achteraf (ik kan het helaas niet meer navragen) herken ik veel van waar zij op deze leeftijd mee zat, in mijn eigen klachten. Twee jaar geleden had ik een omgekeerd dag-nachtritme, ik sliep slecht en was overdag moeilijk vooruit te branden. Maar dat mijn zelfvertrouwen zo’n knauw kreeg had ik niet verwacht. Dat ik aan alles over mijzelf ging twijfelen. Dat ik mijzelf afvroeg wat ik eigenlijk bijdroeg aan de wereld en meer van dit soort vragen. Ik vond het angstig (was ik depressief of wat was er eigenlijk met mij aan de hand) en ik wist ook niet zo goed hoe ik hier met anderen over kon praten. Eerst dacht ik dat ik een burn-out had (toen ik een opleiding tot burn-out coach deed) en toen ik op een studiedag hoorde dat die klachten (van een burn-out) overeenkomen met die van de overgang wist ik het! Ik ben niet gek aan het worden, ik ben in de overgang. En dat is dus niet alleen maar stoppen met menstrueren, opvliegers krijgen of slecht slapen, het is veel meer! En dat het niet alleen maar nadelen zijn maar dat er ook voordelen zitten aan deze fase, dat merk ik nu pas! Dus ja, deze fase kun je ook gebruiken als een transformatiefase! Hoe kom ik er? Ok, dus een transformatiefase! Een van de dingen is dat je, doordat je oestrogenen teruglopen, relatief meer testosteron hebt, het-kom-in-actiehormoon!! Daadkracht, beslistheid, focus! En doordat de oxytocine (het knuffel- of zorghormoon) terugloopt heb ik ook minder behoefte om voor alles en iedereen te zorgen. En vind ik het nu gemakkelijker om tegen mijn puber te zeggen, nee, ik doe het niet voor je! Iets wat ik eerder echt onbegrijpelijk en niet oké van mijzelf vond, heeft gewoon een biologische verklaring. Dat helpt mij wel! Dus die voordelen herken ik óók. Het is ook een fase waarin je oud gedrag gedag kunt zeggen en nieuwe paden kunt bewandelen. En er is nog veel meer te transformeren in deze fase. En dat is voor elke vrouw weer anders. Wat voor jou werkt hoeft niks voor mij te zijn en andersom. Ik ben er nog niet, want wat wil ik eigenlijk nog met de rest van mijn leven, dat kan zomaar nog een jaar of veertig zijn. Hoe wil ik die invullen? Wat is mijn pad? Wat doe ik nog wel en wat laat ik aan mij voorbijgaan? En ja, dit transformeren gaat alleen maar in mijn eigen tempo ;-). Zo kom ik er! Ben jij ook nieuwsgierig naar waar jouw transformatiekracht je gaat brengen en wil je dit verder onderzoeken? Neem contact op via veelzijdig@live.com of bel naar 06-15639900  Waarvoor ben ik hier op aarde?
Het beantwoorden van deze vraag heeft tijd nodig, in mijn geval. Ik voel dat het antwoord van binnen is. En dat ik het niet kan haasten. Het heeft zich te ontvouwen op mijn eigen tempo. Zelfs ik, met mijn ongeduld en huphup mentaliteit. Ik voel dat als ik hier meer helderheid in heb dat ik mijn energie weer meer kan richten en sowieso meer energie zal voelen. Het voelt dus als iets heel belangrijks! Dus ik lees artikelen, een mooi boek met korte stukjes (Dirk van de Glind) en mijmer! Ik praat er ook meer en meer over met anderen. Dat voelt soms nog heel kwetsbaar en wel als een noodzakelijk onderdeel van mijn pad. En wat er gebeurt is bijzonder. Ik krijg meer herinneringen terug van vroeger dan ik ooit gehad heb. Ik ervaar daarnaast een enorme behoefte om met mijn schaamtegevoel aan de slag te gaan en ik ervaar al mijn bekende strategieën om bij mijn gevoel weg te blijven. En wat daarbij helpend is, is dat ik er niet in wegzak. Ik kan met liefdevolle compassie kijken en voelen wat ik doe en welke behoefte het vervult. En ik voel naast dit alles ook nog soms mijn onbeweeglijkheid en mijn behoefte aan rust. Dus in plaats dat ik naar de yogales ga doe ik rustig aan. Voel ik de stilte in mijzelf en ga wandelen om toch in beweging te komen. Als kind en daarna Op de meest bijzondere momenten popt er iets in mij omhoog als antwoord op een eerder gestelde vraag. Wat vond ik als kind vroeger leuk? Een vraag die ik helaas niet meer aan mijn moeder of vader kan vragen. Ik ben dus heel blij met dit soort pop-upjes! Afgelopen week tijdens een workshop stelde ik deze vraag aan andere vrouwen, wat vond jij leuk als kind? En ik realiseerde mij ineens dat ik ooit begonnen was met het schrijven van een boek als kind. Ik voelde me blij verrast ;-). Want daar waren ineens de andere perioden in mijn leven dat ik schreef! Tijdens mijn tijd bij Odyssee schreef ik vakinhoudelijke artikelen voor het vakblad Praktijkblad voor de medezeggenschap, ik heb een tijd een vraagbaakcolumn gehad voor medezeggenschapsvragen in het tijdschrift voor ondernemingsraden en ik schreef de afgelopen twee jaar twee blogs per maand op zowel mijn medezeggenschaps-site als op mijn coachingsite. Af en toe plaats ik een foto en een stukje over essentiële oliën op facebook en instagram. Jemig, ik ben er eigenlijk stil van. Wat een berg! En naast dit pop-upje ben ik al een tijdje op zoek naar een verhalenvertel-opleiding. Die ik natuurlijk heel fijn kan gebruiken voor mijn schrijfgebeuren! Als volwassene en daarvoor Creativiteit is ook zo’n pop-up. Daar was ik als kind vroeger dol op en er vormen zich langzamerhand wat creatieve projecten in mijn hoofd. Ik zoek op internet waar ik mijn creativiteit kan uiten (een workshop of een cursus) En om mijzelf te helpen maak ik maar weer eens een moodboard. Ik heb plaatjes en teksten uitgescheurd en ik knip ze mooi bij. Er is niet een speciaal doel waarmee ik het board maak. Het ontstaat onder mijn handen en ik laat het even rusten. Ik pak en plak alleen die plaatjes teksten waarvan ik voel dat het me raakt of waar ik nieuwsgierig van word als ik ze in mijn handen neem. Het zal zich vast ook nu weer verder ontvouwen met elke blik die ik erop laat rusten. Ik ben nieuwsgierig naar het verloop want bij mijn vorige boarden realiseerde ik mij vaak pas later (ze staan vaak naast mijn bed zodat ik er ’s ochtends als ik wakker word naar kijk) de betekenis van al die beelden en teksten en hoe ik dit in mijn dagelijkse leven meeneem en oppak. OntVouwen Dus waarvoor ben ik hier op aarde? Mijn antwoord ontvouwt zich in mijn tempo. Het zorgt ervoor dat ik keuzes maak en prioriteiten stel. Dingen vallen af en vooral, ik voel weer vertrouwen in wie in ben en wat ik kan. Nieuwsgierig stap ik voort!! Je kunt altijd mailen naar veelzijdig@live.comof bellen op 06-15639900 om een afspraak te maken. Vakkundig is ze en ze heeft supersterke handen!
Ik heb een zweepslag en ze constateert dat het gelukkig geen scheuring van mijn spier is, het is slechts een verrekking. Ze behandelt mij met ferme hand. Ik maak een compliment over haar kracht én geef ook aan dat het echt pijn doet. Ze reageert niet echt op mijn opmerkingen. Ik kan natuurlijk ook besluiten om de behandeling te stoppen en dat doe ik niet. Ik onderga het en bemerk mijn innerlijk verdwijnen naar de uithoeken van mijn lichaam. Jezus, wat doet dit pijn!! Terwijl ik op de tafel lig merk ik op dat elke keer als zij mijn spieren masseert (tja, is dit wel masseren ;-)?? dat ik alle andere spieren in mijn lijf aanspan. En natuurlijk heeft het een doel, dit harde invasief benaderen van mijn kuitspier. En toch vraag ik me af hoe helpend en helend het kan zijn voor mijn lijf dat ik steeds alles aanspan (en écht ik heb geprobeerd met mijn ademhaling naar de pijn toe te ademen, sjongesjonge). Mijn kuit is los, alleen de rest van mijn lijf zit nu muurvast. Het zelfhelende vermogen van het lichaam, daar geloof ik in. En dat het je verder brengt, als je lijf open kan blijven tijdens een behandeling. Dus geen invasief werk maar samen-werken met het lichaam dat op mijn tafel ligt. En, ik kan maar zo ver als het lijf van de persoon op mijn tafel kan & wil. Zelfs als ik voor cliënt misschien niet zoveel kracht kan zetten als zij gewend is (interessant weetje: met MNRI helpen we je brein en spieren herinneren aan de bewegingen van de natuur, als wij dat heel hard doen gaan we het doel voorbij!). Met het werken met MNRI en essentiële oliën breng ik rust en veiligheid in het lijf. Daar waar er stress of burn-out is bijvoorbeeld. Spanning in de spieren, drukte in het hoofd, uitingen van stress in het lichaam (zit jij ook veel voorovergebogen achter je computer of tablet?). Ik kijk naar je lichaamshouding, naar de spanning in je spieren, naar de bewegingen die je maakt en de symmetrie, richting en kracht van je bewegingen. In het begin behandel ik je alsof je op vakantie bent. Jij ligt en ik geef je een behandeling waarin je lijf en je brein leren dat het veilig is in het hier en nu en bij mij op de tafel. Later in het traject werken we met je reflexen en vraag ik je om te reageren en de oefening mee te doen. Meestal krijg je ook oefeningen mee naar huis om je spieren en je brein de makkelijkste weg van jouw lichaam te leren. Het autonome zenuwstelsel speelt een belangrijke rol bij stress. En bij de reacties van ons lijf erop. En het speelt ook een rol bij het herstel hiervan. Je veilig voelen is heel belangrijk om je lichaam uit de beschermingsstand te halen. En als je lijf niet langer energie hoeft te steken in het beschermen van jou (écht er loopt hier geen tijger rond!) is er ruimte om te leven in plaats van te óverleven. Er is dan energie om te ontdekken, ontwikkelen, ontplooien, weer creatief en nieuwsgierig te zijn! Na de behandeling van de fysio met haar sterke handen heb ik mijn MNRI-kennis en ervaring ingezet. Werken met mijn voeten om goed te gronden en weer terug te komen in mijn lijf. Zorgen dat ik weer de innerlijke veiligheid van mijn lijf voel in plaats dat ik in een uithoek van mijn lichaam blijf zitten! Én ook mijn zweepslag is hersteld. Sámen-werking tussen het met MNRI ondersteunen van mijn zelf-helende vermogen en die sterke handen van de fysio ;-) Nieuwsgierig wat MNRI voor jou kan doen? Waar ik je para-sympatische systeem kan ondersteunen met herstellen? Bel mij op 0615639900 of mail naar veelzijdig@live.com |
Welkom!Hoi, Ik ben Angélique! Ik ben dol op persoonlijke ontwikkeling, nieuwsgierig naar verandering en sta graag stil bij de dingen die goed zijn en kloppen. Ik blog regelmatig over dingen die mij bezighouden in mijn werk en privé. Categories |
RSS-feed